Home sweet home

Natuurlijk krijg je de slappe lach wanneer je serieus vroeg wil gaan slapen omdat je een lange dag voor de boeg heb. Uiteindelijk is het Karin en mij toch gelukt om nog één keer van onze heerlijke bedden te genieten, de heren in de andere kamer hoorde ons gieren van het lachen maar ook zij hebben nog een nachtje heerlijk geslapen. Het werd weer tijd voor een lange broek, dat is wel even wennen! Het werd ook tijd om van onze mooie Dodge Durangoo afscheid te nemen, we hebben er maar liefst 3588 mile (5774 km) mee gereden! De shuttlebus bracht ons naar LAX AirPort, maar de chauffeur begon uit het niets tegen ons onverstaanbaar te mopperen over drukte en tijd te kort, we snapten er niks van! Wat was de "self-check in" chaotisch zeg, de koffers op de banden liepen vast tot een grote stapel! De douane is super streng ! Karin moest haar tas openen, bij sommige mensen werden hun handen geswiped op sporen en natuurlijk ook nog het fouilleren en alles op de band wat uitgebreid en rustig werd bekeken. Het vliegtuig van de 1e vlucht naar Chicago vertrok met een kleine vertraging omdat het zwemvest onder een van de stoelen kwam zetten en die weer netjes terug moest. Leon had het in het vliegtuig erg gezellig met een passagier naast hem dat de oren van zijn kop af kletste. Wel een aardige meid hoor, flauwe humor ook! How do you call a deer with no eyes ? No eye deer! Hahahaha het hielp Leon de vlucht door komen want die trok wat bleek weg na een flinke wiebelende landing. Omdat de gate na de landing wel 3x veranderende duurde het ontzettend lang voor we het vliegtuig uit konden, zo hadden we ineens nog maar 45 min om onze volgende vlucht te halen. Er is alleen niemand die zegt dat we na het uitstappen gewoon bij de volgende gate konden wachten die er vlak bij was! Wij netjes op onze koffer gewacht, niet nodig die waren al onderweg naar het volgende vliegtuig! Wij weer snel door de douane terug gelopen naar de gate voor de vlucht naar Amsterdam en gelukkig mooi op tijd! Het vliegtuig zat niet helemaal vol. De mensen achter ons smeerden om de haverklap tijgerbalsem, het stonk enorm in het vliegtuig en het sloeg op onze luchtwegen. Ze hebben mij en Karin de gehele nachtvlucht wakker gehouden met hun gedrag, want iedere keer dat ze op stonden verwachtte ze dat we de stoelen naar voren deden, terwijl er genoeg ruimte was in de comfort plus! Hij vroeg het niet vriendelijk maar schudde je hele stoel heen en weer! De vlucht verliep verder voorspoedig we waren zelfs een uur eerder geland. Tijd over dus voor de allerlaatste Starbucks van deze vakantie als ontbijt! We hebben een enorm leuke vakantie gehad met veel lol, mooie foto's en geweldige ervaringen. Toch zijn we wel weer blij dat we vanavond in ons eigen bed slapen, onze eigen douche hebben, weer een lekkere boterham met hagelslag of pindakaas kunnen eten en een lekkere bak koffie kunnen nemen! We kunnen wel zeggen home sweet home ..